Help! ‘Een puber in huis’
Hoe de Heilige Geest je kan helpen bij de opvoeding
‘Waar is mijn telefoon!’
‘Is die broek nog niet gewassen?’
‘Waaaat moet ik om 23.00 uur al thuis zijn?’
‘Ik ben mijn lunch vergeten, kun je die even komen brengen?’
‘Mam, wil je wat geld op mijn pinpas storten?’
‘Pffff mam, dat strakke truitje kan heus wel hoor. Ik mag ook he-le-maal niks hè.’
“Mam, ik heb buikpijn, wil je voor me bidden en me vasthouden? Mam, je had toch gelijk over dat schoolfeest en de jongens die naar me keken, wil je me instoppen en zeggen dat ik een volgende keer beter niet meer kan gaan?”
Terwijl ik zachtjes over haar rug kriebel nadat ik voor haar gebeden heb, valt ze rustig in slaap. Ik kijk naar haar, en mijn moederhart stroomt over van liefde voor mijn dochter. Bijna 15 jaar. Ze is de wereld aan het ontdekken, en dat doet ze het liefst met haar vrienden en vriendinnen, waarin ik vaak een noodzakelijke aanvulling lijk.
Ik benijd haar niet om op te groeien in deze wereld. De invloeden van sociale media waar influencers de hele dag schreeuwen om dié kleding te dragen, dié make-up stijl te proberen, dié muziek te luisteren en dié telefoon te hebben. Vorige week kwam ze naar beneden met getekende sproetjes op haar neus en wangen. Ze keek me aan met een blik van: ‘jaaaa dus’. Ik moest lachen, het zag er schattig uit, maar zei haar wel dat ze zonder sproeten naar school zou gaan. Ik dacht bij mezelf: wat een invloed heeft die ‘freckles-filter’ van Snapchat!
Wat een afleiding, verleiding en misleiding is er toch op sociale media. Die telefoon kan een zegen maar zeker ook een vloek zijn.
Spijbelen
Klasgenoten die de ene dag roze en de andere dag gitzwart haar hebben al naar gelang hoe zij zich voelen. “Kom je mee spijbelen, dan gaan we broodjes halen bij de supermarkt, en daarna vapen in het fietsenhok”. De verleidingen zijn er de hele dag. Als moeder wil ik haar daar zo graag tegen beschermen, maar ik weet ook dat ik haar los moet laten zodat ze zelf mag gaan ontdekken wat haar identiteit in Christus is.
Gelukkig vertelt ze onderweg naar huis nog wel over hoe leuk ze het heeft op school, hoeveel lol ze heeft met haar vriendinnen, alvorens ze zich weer in de wereld van Snapchat stort. Ze heeft na schooltijd beperkte tijd op haar telefoon, dus na school begint ze al gedag te zeggen want anders denken haar vriendinnen dat ze niet reageert. Ze zei een keer: “als ik niet reageer, komen ze nog eens naar mijn huis om te kijken of er niets gebeurt is!” Ik hou van haar dramatische humor.
Op school gaat het goed en haar cijfers zijn prima. Ze gaat met plezier mee naar de gemeente en bijbelstudies dus so far so good.
Als christelijke moeder laveer ik tussen de Bijbelse opvoeding en het loslaten van mijn dochter.
Middenweg zoeken
Ik ben niet altijd een christelijke moeder geweest. Begin 2020 heeft Jezus ons van de bodem van de put getrokken, en zijn we als gezin een nieuw leven begonnen. Wat zijn we dankbaar! Maar ik ken dus ook de wereld van (verkeerde) jongens, drank, afwijzing, groepsdruk en grensoverschrijdend gedrag om maar bij die vriendengroep te horen.
Het is voor mij soms zo moeilijk de middenweg te zoeken, en op die momenten ben ik dankbaar dat ik raad kan vragen aan De Heilige Geest. Hij weet het zoveel beter dan ik.
Ik met al mijn moederlijke emoties, gevoelens en gedachten die van hot naar her schieten! Ik zou niet meer weten hoe ik het zonder Zijn hulp zou moeten doen. Ik zou slapeloze nachten hebben, vreselijk ongerust zijn, de verkeerde beslissingen nemen en haar uit angst willen opsluiten in een gouden kooitje. Maar in plaats daarvan ervaar ik rust en vrede, slaap ik rustig en bid voor wijsheid om mijn dochter te begeleiden op haar weg naar volwassenheid.
Bijbel op mijn schoot
Met de bijbel op mijn schoot vouw ik mijn handen en sluit mijn ogen. Ik begrijp zo goed dat de Bijbel een liefdesbrief is voor Gods kinderen. Het is geen stoffig oud boek, maar staat vol wijze lessen om ons te leiden en te beschermen in deze wereld. En bovendien heel actueel, als we kijken wat er in de wereld gebeurt.
Bidden is zó ontzettend fijn. Het geeft me werkelijke rust en vrede in mijn hart. Dat is iets wat ik vroeger niet had.
Vanuit die rust en het vertrouwen dat Jezus altijd bij me is, wordt de opvoeding van mijn dochter een stuk minder heftig. Zij doet haar best, Jezus is bij haar en Hij leidt haar ook op haar pad.
Wat ben ik dankbaar dat ik haar nu als christelijke moeder mag opvoeden, en zij dit ook weer door mag geven aan haar kind(eren). God is een God van generaties. Ik hou van Zijn beloftes.
Met die kennis en de wijsheid van de Heilige Geest, stap ik met een glimlach in de auto om haar uit school te gaan halen.